Która polityka monetarna pomoże utrzymać inflację w ryzach?
Gospodarka światowa po pandemii pokazuje różne podejścia do kontrolowania inflacji, od chińskiej polityki zerowej tolerancji COVID-19 po szybkie tempo zacieśniania polityki pieniężnej przez Rezerwę Federalną.
W przypadku Chin krótkoterminowe ożywienie gospodarcze było hamowane przez blokady w kluczowych obszarach przemysłowych, a inflacja utrzymywała się ostatnio na poziomie 2,1% (rok do roku za październik). Wbrew globalnemu trendowi, inflacja w Chinach spada, biorąc pod uwagę, że we wrześniu była na poziomie 2,8% rok do roku. Choć może nie jest to zamierzony efekt polityki związanej ze zdrowiem publicznym tego kraju, jak dotąd uniknął on najgorszej presji inflacyjnej dotykającej inne kraje.
Polityka monetarna Chin pozostaje akomodacyjna po tym, jak Ludowy Bank Chin (PBC) rozszerzył finansowanie sektora prywatnego, uruchamiając program luzowania ilościowego (QE). W ramach wsparcia QE zakupione zostaną obligacje prywatnych przedsiębiorstw o szacunkowej wartości 34,52 mld USD.
Dla porównania, w Stanach Zjednoczonych inflacja wystrzeliła pod koniec 2021 roku, co skłoniło Fed do rozpoczęcia cyklu agresywnych podwyżek stóp procentowych.
Rosnąca inflacja została spotęgowana przez wysokie ceny ropy naftowej w następstwie wojny na Ukrainie. Podwyżki stóp procentowych sięgające 0,75% miesięcznie stały się nową normą. Co prawda kraj powrócił na ścieżkę wzrostu w trzecim kwartale, ale inflacja wciąż stanowi w USA olbrzymie wyzwanie.
Czy lepiej zatem kontrolować inflację spowalniając wzrost gospodarczy, czy agresywnie podnosząc stopy procentowe?
Trzeci scenariusz rozgrywa się w Japonii, gdzie polityka pieniężna pozostaje ultra akomodacyjna, inflacja wzrosła do 3% i nie ma ograniczeń wywołanych koronawirusem. Turyści mogą już odwiedzać Japonię, co ma dodać gospodarce około 35 miliardów - zastrzyk gotówki, który jest potrzebny po ostatnich ograniczeniach w turystyce.
Z kolei gospodarka Wielkiej Brytanii po pandemii wykazuje więcej słabości w postaci wysokiej inflacji, rosnących stóp procentowych i słabszego wzrostu gospodarczego. Zacieśnienie polityki fiskalnej i monetarnej prawdopodobnie będzie ciążyć na sentymencie, a wsparcie ze strony Unii Europejskiej nie jest już opcją po Brexicie. Plusem jest stosunkowo solidny sektor miejsc pracy. Również wynagrodzenia rosną, choć nie tak szybko jak inflacja.
Europa również boryka się z wysoką stopą inflacji. Jednak Stary Kontynent wybrał wolniejsze tempo podnoszenia stóp procentowych, co stawia EUR w niekorzystnej sytuacji w stosunku do USD. Ale również tutaj bezrobocie jest niskie, a rozwój gospodarczy jest wciąż widoczny.
Tylko czas pokaże, która polityka będzie najskuteczniejsza w utrzymaniu inflacji w ryzach. Każda gospodarka jest unikalna, więc nie da się wszędzie zastosować tej samej polityki monetarnej, a inwestorzy powinni ściśle monitorować rozwój sytuacji, ponieważ ma ona wpływ na rynki walutowe i kapitałowe.
Jeżeli chcesz dowiedzieć się więcej o handlu na rynkach, dołącz do naszych webinarów. Kliknij baner poniżej i zarejestruj się już teraz:
Ten materiał nie zawiera i nie powinien być interpretowany jako zawierający porady inwestycyjne lub rekomendacje inwestycyjne lub ofertę lub zachętę do zawierania transakcji na instrumentach finansowych. Należy pamiętać, że analizy instrumentów finansowych, które odnoszą się do wyników osiągniętych w przeszłości, mogą się zmieniać w czasie. Przed podjęciem jakiejkolwiek decyzji inwestycyjnej, powinieneś zasięgnąć porady niezależnego doradcy finansowego, aby upewnić się, że rozumiesz związane z tym ryzyko.
